Instrukcja – iniekcja kremowa muru - Iniekcja muru AquaStop Cream

Instrukcja
iniekcja kremowa muru

AquaStop Cream^®

Krem iniekcyjny AquaStop Cream^® dostarczamy:

W przypadku opakowania w tubie nie jest wymagane żadne urządzenie iniekcyjne. Ale jest przeznaczone do mniejszych zakresów prac.

System AquaStop Cream^®
przeznaczony jest do iniekcji murów przez klientów końcowych we własnym zakresie, ale także do osuszania murów przez profesjonalne firmy budowlane w zakresie renowacji mokrego muru metodą iniekcji. Krem iniekcyjny AquaStop Cream^® z pistoletem wtryskowym lub pompą iniekcyjną wraz z akcesoriami można zamówić za pośrednictwem naszego sklepu internetowego, patrz E-sklep, lub kupić bezpośrednio w naszym zakładzie, patrz. Kontakt.

Przed przystąpieniem do prac iniekcyjnych wskazane jest skucie tynku z obu stron muru ok. 50 cm powyżej wilgotnej górnej krawędzi map i wykwitów solnych, pod warunkiem, że tynk jest już zasolony, słaby i dlatego nieodwracalnie uszkodzony.

Wykonywana jest jedna linia otworów („chemiczne podcinanie murów”). W przypadku muru kamiennego lub mieszanego wykonywane są maksymalnie 2 linie.

Otwory o średnicy 14 mm należy wywiercić w odległościach osiowych (rozstaw otworów) co 100 mm. Głębokość otworów należy skrócić maksymalnie o 40 mm od rzeczywistej grubości muru. Linia otworów nie powinna znajdować się wyżej niż 100 mm od podłogi. Ta wysokość jest maksymalną dopuszczalną, ale nie decydującą. Jeśli istnieje możliwość zbliżenia linii otworów jeszcze bliżej podłogi niż maksymalna dozwolona wysokość, zawsze jest to korzystniejsze. Wiercenie otworów odbywa się prostopadle do pionowej płaszczyzny muru, tj. poziomo i z określoną równoległością, nie zaleca się wiercenia ukośnie w dół.

Wykonywana jest jedna linia otworów („chemiczne podcinanie murów”). W przypadku muru.

Otwory wiercimy bezpośrednio w spoinie zaprawy (w przypadku muru ze spoiną ciągłą). W przypadku muru mieszanego i kamiennego pozioma linia otworów iniekcyjnych jest również prostopadła do pionowej płaszczyzny muru, ponieważ skośne otwory są również nieproduktywne dla tego typu muru. Te skośne otwory były wykonywane w przypadku wstrzykiwania cieczy ze względu na użycie grawitacji podczas napełniania. Krem iniekcyjny jest dość gęsty i podczas wypełniania otworów nie ma tendencji do zanikania w zwykłych nieszczelnościach murarskich. W otworze stopniowo zmniejsza swoją lepkość (gęstość) i, w przeciwieństwie do wszystkich rodzajów iniekcji ciekłych, ma „wystarczająco dużo czasu” na nasycenie nawet bardzo wilgotnego materiału – nawet o mniejszej porowatości – ponieważ jest kompatybilny z wilgotnym środowiskiem materiału murarskiego. Stopniowo na całej głębokości i długości iniekcji tworzy się równomiernie rozprowadzana kurtyna. W skośnych otworach nie tworzy się równomierna kurtyna, a to dlatego, że proces opisany powyżej nie ulega zmianie, ale ponieważ otwór jest skośny, kurtyna wraz z postępującym czasem po iniekcji powstaje bardziej w drugiej części grubości muru, czyli bardziej na dnie otworu niż przy wylocie. Ponieważ krem iniekcyjny lub silnie stężona substancja hydrofobowa stopniowo rozpraszają się w murze, co jest istotą tej metody, stopniowo obniża się poziom wypełnienia otworu, a tzw. tworzenie kurtyny (rozprzestrzenianie się hydrofobizacji, migracja substancji czynnej w okolice otworów) w górnej części muru będzie stopniowo słabsze, a później już żadne, w przeciwieństwie do odwrotnej strony muru, tj. na dnie otworu, gdzie będzie następowało rozprzestrzenianie się substancji czynnej, aż do całkowitego opróżnienia otworu. Dlatego, jeśli otwory skośne są niezbędne ze względu na np. wysokość, dopuszcza się ich wykonanie z maksymalnym nachyleniem wynoszącym 15° do pionowej płaszczyzny muru, ale dotyczy to tylko muru kamiennego lub mieszanego. W przypadku muru z poziomą spoiną zaprawową nawet tak małe nachylenie nie jest już dopuszczalne. Stracilibyśmy znaczną przewagę ciągłej spoiny.

Poniżej podano przykłady prawidłowego i nieprawidłowego wiercenia.

Iniekcję kremem można wykonać od wewnątrz lub od zewnątrz elementu konstrukcyjnego, niezależnie od grubości muru, bez wpływu na pożądany rezultat. Po wywierceniu otworów wiertłem o średnicy 14 mm oczyścić poszczególne otwory z gruboziarnistego brudu i drobnego pyłu sprężonym powietrzem. W tym celu dostarczamy pompę powietrza.

Krem iniekcyjny dostarczany w wiaderkach jest napełniany np. szpatułką bezpośrednio do tuby ręcznego pistoletu wtryskowego przeznaczonego do opakowania wiaderkowego. Emulsję wlewa się do pompy wtryskowej przez lejek. Opakowanie wiaderkowe i do tego dedykowany pistolet wtryskowy lub pompa iniekcyjna są korzystniejsze w przypadku większego zakresu prac iniekcyjnych. Tak zwane opakowanie kiełbaskowe jest wkładane do pistoletu wtryskowego przeznaczonego do opakowania kiełbaskowego. Opakowanie w tzw. kiełbaskach lub tubie nadaje się do małego zakresu prac iniekcyjnych (opakowania te są najmniej korzystne cenowo ze względów produkcyjnych).

Paker rurkowy (wypełniacz) urządzeń aplikacyjnych wsuń do samego dna wywierconego otworu i powoli zacznij wypełniać wywiercony otwór kremem. Jednocześnie powoli wyciągamy paker rurkowy z otworu i upewniamy się, że do otworu została wciśnięta wystarczająca ilość kremu. Po napełnieniu za pomocą pakera rurkowego można zastosować krótki paker rurkowy ze stożkową gumową końcówką do ewentualnego uzupełnienia otworów przez wylot otworów do tylnej części otworów w celu uzyskania pewności całkowitego wypełnienia (zwiększenie ciśnienia) otworów.

Zwiększenie ciśnienia (za pomocą stożkowej gumowej końcówki) jest zalecane tylko wtedy, gdy nie jesteśmy pewni, czy wypełnienie za pomocą pakera rurkowego jest wystarczające, i pod warunkiem, że gumowa końcówka w otworze będzie wystarczająco szczelna. Jeżeli zamierzasz przeprowadzić ten test wypełnienia krótszym pakerem z gumowym zakończeniem stożkowym, musi to być wykonane tego samego dnia, ponieważ w przypadku zwiększenia ciśnienia w kolejnych dniach po wypełnieniu pakerem rurkowym bez stożkowej końcówki, nie uzupełnisz już niedostatecznego wypełnienia, ale ubytek kremu iniekcyjnego już wchłoniętego w mur.

Aby nie zmniejszać skuteczności kremu AquaStop Cream^® ważne jest odpowiednie wypełnienie zawartości otworu. Zużycie kremu iniekcyjnego można łatwo obliczyć za pomocą Kalkulatora zużycia, który znajduje się w strone głównej – samodzielnie oblicz całkowite zużycie

Obliczenie zużycia jest łatwe, szybkie i w większości wiarygodne. Po wykonaniu iniekcji muru otwory należy uszczelnić, aby uniknąć ewentualnych wycieków kremu. Zatyczka styropianowa jest również doskonałym izolatorem termicznym wykonanych otworów w murze obwodowym nad poziomem gruntu. Do uszczelnienia tych otworów dostarczamy zaślepki (wałki o wysokości 20 mm i średnicy 19 mm) wykonane z polistyrenu ekstrudowanego, które również można u nas zakupić.

Ta seria wierteł wystarcza do zdecydowanej większości grubości murów. W zależności od grubości muru dobierasz odpowiednią długość wiertła. Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące procedury technologicznej iniekcji i renowacji murów, możesz zgłosić pytanie do poradni, a my odpowiemy, patrz Doradzstwo. W dostępnej Poradni możesz znaleźć pytania oraz odpowiedzi, które będą tematycznie podobne do Twojego zapytania, gdyż Poradnia została w trakcie swojej działalności dość rozbudowana. Wystarczy trochę cierpliwości, aby znaleźć to samo lub podobne tematycznie zapytanie. Aby szybko znaleźć żądaną odpowiedź, użyj etykiet wyszukiwania, które są przypisane tematycznie do pytań, które zostały już zadane i udzielono na nie odpowiedzi. Zalecenia – działania podczas renowacji mokrego muru:

Mur po iniekcji Systemem AquaStop Cream^® zaleca się pozostawić bez dalszej obróbki powierzchni na min. 14 dni po aplikacji.
W przypadku, gdy tynki są już w znacznym stopniu zniszczone (zasolone, słabe itp.), należy je odnowić, tj. usunąć stare tynki, jeśli nie zostały już usunięte przed iniekcją, należy odpowiednio oczyścić mur z resztek cząstek i zeskrobać spoiny muru na głębokość ok. 20 mm.
Tynki należy również usunąć na dostatecznej wysokości od górnej krawędzi widocznego uszkodzenia. Usunięcie tynków jest konieczne, gdy są one już bezpowrotnie uszkodzone, np. w przypadku ich dużego zasolenia, braku wytrzymałości do podłoża oraz spójności!
Ważną zasadą jest, aby uszkodzony tynk został usunięty co najmniej 500 mm ponad widoczną górną krawędź jego uszkodzenia, w tym miejsca wszelkich powierzchni nieprzepuszczalnych, takich jak cokoły ceramiczne, płytki i inne nieprzepuszczalne materiały. Na tak przygotowanym podłożu możemy rozpocząć prace murarskie.
Otynkowujemy mur nowym, najlepiej naprawczym tynkiem z pomocą powłoki antysolnej.

Procedura Po wykonanej iniekcji kremowej muru i zalecanej 14-dniowej przerwie technologicznej na przygotowane podłoże nakłada się tynk naprawczy np. AquaSan Porosity^®, ze wsparciem ochrony antysolnej produktem AquaSalt Stop^®, patrz charakterystyka produktu. Ta powłoka przeciwsolna nakładana przez malowanie lub natrysk, najlepiej na uszkodzoną obrzutkę, znacznie chroni tynk naprawczy podczas dojrzewania, a następnie wysusza wilgoć resztkową (wilgoć resztkowa to wilgoć w murze, która nie jest już subsydiowana). Zawartość 10 l kanistra AquaSalt Stop^® wystarcza na 2 warstwy malowania lub natrysku na ok. 20–30 m2 powierzchni muru, w zależności od chłonności podłoży. Dostarczamy również opakowania 5 litrowe. Zalecamy wykonanie tynku naprawczego zgodnie z następującą procedurą:

Po usunięciu uszkodzonego tynku wykonuje się natrysk naprawczy na 100% powierzchni muru.
Po stężeniu obrzutki (szpryc) nakłada się 1x powłokę antysolną, hydrofobizującą (natrysk) AquaSalt Stop^®
Po 24-godzinnej przerwie wykonuje się drugą warstwę (natrysk) AquaSalt Stop® i nakłada się tynk naprawczy na jeszcze wilgotną powłokę (natrysk).
Gdy tynk naprawczy jest wystarczająco mocny, np. AquaSanPorosity^® (nie zaleca się pozostawiania tynku do całkowitego wyschnięcia), wykonuje się warstwę naprawczą tynku.
Po wyschnięciu powierzchni tynku maluje się go elewacyjną farbą silikatową lub specjalną farbą wapienną (w przypadku elewacji). W pomieszczeniach wewnętrznych nie ma konieczności stosowania „drogiej” farby elewacyjnej silikatowej. We wnętrzu zastosujemy paroprzepuszczalną farbę wewnętrzną, czyli farbę o niskim oporze dyfuzyjnym. Farby wewnętrzne przeznaczone do malowania tynków naprawczych dostarczane są m.in. przez producentów HET, Jupol, Mistral itp. Farby te nie zawierają dyspersji akrylowych i lateksowych oraz nie uszczelniają powierzchni muru. Na opakowaniu powinno zawsze znajdować się następujące lub podobne sformułowanie: farba odpowiednia do malowania tynków naprawczych.

Kiedy nasz zawód staje się naszym hobby 😊

Schematyczna ilustracja nieprawidłowo i prawidłowo nawierconego muru

Iniekcja wykonywana od wewnątrz muru obwodowego

Brak wykonania iniekcji narożnika i miejsca połączenia ze ścianą wewnętrzną

Budowniczy zdecydował się na iniekcję muru od wewnątrz budynku. To, czy wiercenie odbywa się od wewnątrz czy na zewnątrz, nie wpływa na pożądany rezultat muru obwodowego. Iniekcja muru od wewnątrz ma swoje zalety, ale i wady. Na tym zdjęciu widać, jak wykonawca popełnił duży błąd w narożniku i w miejscu muru obwodowego z połączonym murem wewnętrznym. Na poziomym (poprzecznym) przekroju muru widać, że miejsca te w ogóle nie są objęte iniekcją.

Niewystarczająca iniekcja narożnika i miejsca połączenia ze ścianą wewnętrzną

Budowniczy zdecydował się na iniekcję muru od wewnątrz budynku. Na pożądany rezultat nie ma wpływu fakt, czy wiercenie odbywa się od wewnątrz, czy na zewnątrz muru obwodowego. Iniekcja muru od wewnątrz ma swoje zalety, ale i wady. Na tym zdjęciu widać, jak wykonawca popełnił duży błąd w narożniku i w miejscu muru obwodowego z połączonym murem wewnętrznym. Na poziomym (poprzecznym) przekroju muru widać, że miejsca te nie są odpowiednio objęte iniekcją.

Odpowiednio wykonana iniekcja narożnika i miejsca połączenia ze ścianą wewnętrzną z maksymalną liczbą otworów wachlarzowych

Budowniczy zdecydował się na iniekcję muru od wewnątrz budynku. Na pożądany rezultat nie ma wpływu fakt, czy wiercenie odbywa się od wewnątrz czy na zewnątrz muru obwodowego. Iniekcja muru od wewnątrz ma swoje zalety, ale i wady. Na tym zdjęciu widać, jak wykonawca prawidłowo wykonał miejsca w narożniku i w miejscu muru obwodowego z połączonym murem wewnętrznym. Na poziomym (poprzecznym) przekroju muru widać, że miejsca te są odpowiednio nawiercone tzw. wykonaniem wachlarzowym. Zalecenie: wiercenie wachlarzowe narożnika od wewnątrz jest jedyną opcją, aby prawidłowo wykonać iniekcję w poprzecznym poziomym przekroju narożnika muru obwodowego.

Wciąż jednak może pojawić się jeden problem, a mianowicie wykonanie odpowiedniej liczby otworów, zachowania wzajemnych kątów i ich różnej głębokości. Można to obliczyć dla różnych grubości murów za pomocą obliczeń matematycznych – trygonometrii płaskiej. Jednak w praktyce nawet przy prawidłowych obliczeniach nie da się tego przestrzegać, ponieważ trudno jest zachować dokładne kąty za pomocą wiertła w wewnętrznym narożniku muru itp. Dlatego w tych przypadkach, kiedy chcemy uzyskać pewność powstania w pełni funkcjonalnej hydroizolacji w przekroju poprzecznym narożnika muru obwodowego przy wierceniu od wewnątrz, dobrze jest wykonać dwa wachlarzyki jeden na drugim na dwóch wysokościach. Pierwszy to ten, który znajduje się na tej samej wysokości, co linia otworów ścian prostych, a drugi wachlarz jest wykonany w murze ze spoinami ciągłymi o jedną spoinę wyżej, natomiast w murze bez ciągłych spoin o 50 mm powyżej pierwszego wachlarza. Drugi wachlarz zabezpieczy powstałą niedostateczną wodoodporność pierwszego wachlarza. Dwuwarstwowa procedura wachlarza rozwiązuje problem ewentualnej niedostatecznej izolacji narożnika, zwłaszcza przy grubszym murze. Tak naprawdę nie ma innego rozwiązania przy wierceniu od wewnątrz.

Iniekcja wykonywana od strony zewnętrznej muru obwodowego

Iniekcja od zewnętrznej strony narożnika z odskokiem. Końce otworów nie mogą znajdować się dalej niż 100 mm od prostopadle nawiązującego pierwszego otworu drugiego muru.

Budowniczy zdecydował się na iniekcję muru od strony zewnętrznej budynku. Na pożądany rezultat nie ma wpływu fakt, czy wiercenie odbywa się od wewnątrz czy od zewnątrz muru obwodowego. Iniekcja muru od strony zewnętrznej ma swoje zalety, ale i wady. Na tym zdjęciu widać, że problem iniekcji został wyeliminowany w miejscu narożników oraz miejscu muru obwodowego z powiązanym murem wewnętrznym. Na poziomym (poprzecznym) przekroju muru widać, że te miejsca nie wymagają bardziej skomplikowanego wiercenia. Patrz rys. 3.

Iniekcja od zewnętrznej strony narożnika do krzyża – dokładniejsze wykonanie iniekcji narożnika (ale oba są poprawne)

Iniekcja muru obwodowego od strony wewnętrznej i zewnętrznej

Iniekcja łączona

Budowniczy postanowił wykonać większy zakres iniekcji muru od wewnątrz domu. Jednak ze względu na problem narożników i punktów styku muru obwodowego z murem wewnętrznym zdecydował się te skomplikowane miejsca nawiercić od strony zewnętrznej. Na tym zdjęciu widać, że wiercenie wewnętrzne i zewnętrzne nawiązują na siebie osiowo i odległościowo, dzięki czemu to rozwiązanie również jest bezbłędne.